Faustyn Zdrojewski (ur. 26 lutego 1896 r. w Karwaczu, zm. 6 marca 1974 r.) - ochotnik na wojnę polsko-sowiecką, kawaler Krzyża Virtuti Militari, żołnierz AK.
Był synem Aleksandra i Wiktorii z Budnych. Jego rodzice kupili i prowadzili gospodarstwo rolne w miejscowości Wygoda pod Przasnyszem, wychowując sześcioro dzieci. Faustyn w 1920 r. zaciągnął się ochotniczo do Wojska Polskiego. Ponieważ potrafił dobrze jeździć konno, został wcielony do kawalerii. Ostatecznie został wcielony do 13 Pułku Ułanów Wileńskich i wziął udział w walkach prowadzonych przez ten pułk. Za bohaterstwo w walce został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Po zawarciu pokoju ryskiego z Rosją Sowiecką brał udział wraz z swoim pułkiem w wytyczaniu wschodniej granicy Polski. Ostatecznie został przeniesiony do rezerwy w stopniu sierżanta.
Po wyjściu do cywila pozostał na Wileńszczyźnie. Tam w 1922 r. zawarł związek małżeński z Moniką Wolejkówną i prowadził gospodarstwo rolne należące do żony. Po zajęciu Litwy przez wojska ZSRR w 1940 r. został ostrzeżony o grożącym mu aresztowaniu i rozpoczął ukrywanie się przed wywózką na Syberię. W okresie okupacji należał do Armii Krajowej. Po zakończeniu II wojny światowej został aresztowany przez NKWD i skazany na 7 lat pracy przymusowej w łagrze. W 1955 r. repatriował się do Polski. Pochowany został na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu.

BIBLIOGRAFIA
1. Stanisław Aleksandrowicz, Zarys historii wojennej 13-go pułku Ułanów Wileńskich, Warszawa 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920, s. 37-38.
2. Waldemar Krzyżewski, Faustyn Zdrojewski (biogram).
3. Timenote: https://timenote.info/pl/Faustyn-Zdrojewski.