Edmund Mikołaj Majkowski (ur. 10 września 1929 w Przasnyszu, zm. 19 lutego 2009) – artysta rzeźbiarz, specjalizujący się w tematyce batalistycznej i historycznej.
Był synem Czesława i Władysławy z Mosakowskich. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1955), uczył się w pracowniach prof. Franciszka Strynkiewicza i prof. Mariana Wnuka.
Tworzył gł. w formach ceramicznych: kamionce i sztucznym kamieniu, także w brązie. Jest autorem wielu pomników, fryzów, płaskorzeźb, wypukłorzeźb, medali. Stała Galeria Rzeźby Batalistycznej Edmunda Majkowskiego czynna jest w Muzeum Wojska w Białymstoku. Ponadto prace Majkowskiego można oglądać w zbiorach Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie, Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu i Muzeum Historycznym w Przasnyszu. Pojedyncze prace zakupiły: petersburski Ermitaż i Galeria Tretiakowska w Moskwie.
W l. 1986-1989 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego. Od 1955 do 1983 r. był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków, sekretarzem Sekcji Rzeźby Zarządu Głównego w latach 1977-83)
Otrzymał następujące odznaczenia i nagrody: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”, Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”, Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”, Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”, Nagrody resortowe III stopnia (1963), II stopnia (1974, 1978), I stopnia (1983), Nagroda Województwa Warszawskiego (1970), Nagroda I stopnia Ministra Obrony Narodowej w dziedzinie plastyki (z okazji 45-lecia LWP, 1988), Nagroda Wojewody Białostockiego (1982), statuetka Przasnyskiego Koryfeusza (2004), godność Honorowego Obywatela Miasta Przasnysza (30 października 2008 r.).
Jest bohaterem filmu dokumentalnego: Kawał życia Edmunda Majkowskiego – rzeźbiarza w reżyserii Janusza Horodniczego i Krzysztofa Wojciechowskiego (1999). Mieszkał w Józefowie pod Warszawą.