Aleksander Drwęcki

Aleksander Drwęcki (ur. 12 grudnia 1921 r. w Przasnyszu, zm. 26 grudnia 2009 r. tamże) – nauczyciel, regionalista, publicysta historyczny.
Urodził się w rodzinie rzemieślniczej. Był synem Bolesława i Heleny z domu Dzilińskiej. W 1936 r. ukończył Szkołę Podstawową w Przasnyszu. W czasie okupacji był żołnierzem Armii Krajowej. Ukończył Liceum Ogólnokształcące w Przasnyszu (1949), Państwowe Liceum Pedagogiczne w Mławie (1950; zaocznie), Studium Nauczycielskie w Warszawie (1958; zaocznie) i Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Siedlcach (1978; zaocznie).
Od 1947 do 1962 r. był nauczycielem Szkoły Podstawowej nr 1 w Przasnyszu (dodatkowo pracował jako dekorator w Powiatowym Domu Kultury i Oficerskim Klubie Garnizonowym w Przasnyszu). W latach 1954-72 był kierownikiem Ośrodka Metodycznego, pełnił też funkcję wizytatora metodyka Wydziału Oświaty i Wychowania w Przasnyszu (1972-75). Pracował również jako nauczyciel w Szkole Podstawowej nr 3 w Przasnyszu (1975-78), pedagog szkolny w Liceum Ogólnokształcącym w Przasnyszu (1978-1983) i dyrektor Szkoły Podstawowej nr 4 w Przasnyszu (1983-84). Od 1984 r. przebywał na emeryturze.
Aleksander Drwęcki był członkiem Zarządu Powiatowego Związku Nauczycielstwa Polskiego (1950-1970), długoletnim przewodniczącym Komisji Historycznej przy Zarządzie Pow. ZNP (1950-1970) i członkiem Okręgowej Komisji Historycznej ZNP w Ostrołęce (1975-1980). Był organizatorem sesji popularnonaukowych poświęconych przasnyskiej oświacie, tajnemu nauczaniu i ruchowi oporu. Organizował Izbę Pamięci Naucz. w Przasnyszu, był kronikarzem ZNP, członkiem Zarządu Powiatowego ZBOWiD (1950-1970), prelegentem i sekretarzem (1970-1985) Towarzystwa Wiedzy Powszechnej. Przez wiele lat dokumentował dzieje najnowsze Przasnysza i okolic, zgromadził ogromną ilość relacji i archiwaliów dotyczących ruchu oporu i oświaty w Przasnyskiem. Zasłużył się również w dziele upamiętniania miejsc walk i męczeństwa. Był autorem lub współautorem kilkunastu książek oraz blisko 100 artykułów zamieszczanych m.in. w „Tygodniku Ostrołęckim” i „Ziemi Przasnyskiej”. Kilka prac opublikował w „Zeszytach Naukowych” Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego, którego był członkiem od chwili założenia.
Aleksander Drwęcki był wielokrotnie odznaczany i nagradzany. Otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Partyzancki, Krzyż AK, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal Zwycięstwo i Wolności, Złoty i Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej, Medal "Za zasługi dla obronności kraju", Medal "Za udział w wojnie obronnej 1939", Złoty Medal "Za zasługi dla Pożarnictwa", Złotą Odznakę ZNP, Odznakę "Akcji Burza", odznaki: "Za zasługi dla województwa warszawskiego" i "Za zasługi dla województwa ostrołęckiego", "Zasłużony Działacz Kultury". W 2003 r. uhonorowany został statuetką Przaśnika - nagrodą Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Przasnyskiej. W 2007 r. wyróżniony został Medalem Stanisława Ostoja-Kotkowskiego w kategorii Medal Honorowy.
Wydał następujące książki:
1. Pamięci tych, którzy żyli z nami, 1987 (z K. Parszewskim).
2. Działalność Polskiej Organizacji Wojskowej w powiecie przasnyskim, 1994.
3. Zbrodnia w Starych Jabłonkach pod Ostródą, 1994.
4. Zbrodnia na grzebowisku końskim, 1994.
5. Ofiary totalitaryzmu na ziemi przasnyskiej, 1994.
6. Przasnyska KOP, 1994.
7. Mord zakładników w Krzynowłodze Małej, 1994
8. Martyrologia społeczeństwa powiatu przasnyskiego w latach wojny i okupacji, 1995.
9. Bitwa oddziału partyzanckiego AK „Łowcy” pod Szlą, 1995.
10. Zarys dziejów oświaty w powiecie przasnyskim, 1997.
11. Monografia Publicznej Szkoły Podstawowej nr 1 w Przasnyszu (1918-1998), 1998.
12. Dzieje ochotniczych straży pożarnych w powiecie przasnyskim 1881-2001, 2002​.
13. Cmentarz parafialny w Przasnyszu, 2003.
14. Pierwsze organizacje konspiracyjne, 2003.
15. Kurierskimi i nauczycielskimi drogami (wspomnienia), 2008.
16. Związek Walki Zbrojnej i Armia Krajowa w Przasnyskim, 2009.
Aleksander Drwęcki rodzinę założył w 1945 r., poślubiając Janinę Pydyńską (zm. 1978). Miał z nią czworo dzieci: synów Tomasza i Stanisława oraz córki Krystynę i Małgorzatę. Doczekał się ośmiorga wnuków i sześciorga prawnuków. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Przasnyszu.
28 lutego 2019 r. radni miasta Przasnysza podjęli decyzję o nadaniu jednej z nowych przasnyskich ulic imienia Aleksandra Drwęckiego.
BIBLIOGRAFIA
1. Alfred Borkowski, Przasnyskie portrety. Część pierwsza, Przasnysz 2004, s. 36-41.
2. Piotr Kaszubowski, Pan Aleksander, "Tygodnik Przasnyski", nr 30 z 24.07.2018, s. 23.
3. Jerzy Kijowski, W 75-lecie Aleksandra Drwęckiego, "Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego", R. 9, 1995, s. 389-390.
4. Stanisław Pajka, Słownik biograficzny Kurpiowszczyzny XX wieku, Kadzidło 2008, s. 224.
5. Stanisław Pajka, Wpisani w Kurpiowszczyznę i w życie moje, Ostrołęcka 2009, s. 107-110.
6. Stanisław Pajka, Z kręgu ludzi mi życzliwych, Ostrołęka 2011, s. 48-49.