Faustyn Zembrzuski (ur. 10 grudnia 1836 r. w Zembrzusie k. Janowa, zm. 17 maja 1909 r. tamże) – uczestnik powstania styczniowego
Urodził się jako syn dziedzica części szlacheckiej Jakuba Zembrzuskiego i Katarzyny z Krajewskich. W powstaniu styczniowym walczył w oddziale Tomasza Kolbego. Został schwytany przez Rosjan pod koniec powstania. Skazany na 25 lat katorgi na Syberii, wrócił po 15 latach, zwolniony na mocy amnestii. 
Był dwukrotnie żonaty. Pierwsza żona, Ewa z Zembrzuskich, zmarła 20 czerwca 1890 r. w Zembrzusie. Kilka tygodni później poślubił w Janowie Apolonię Szemplińską, urodzoną i mieszkającą w Szemplinie córkę Franciszka i Józefy z Płoskich. Z pierwszego małżeństwa narodziło się kilkoro dzieci, zmarłych w okresie niemowlęcym. Z drugą żoną miał troje dzieci, z których córki Marianna i Władysława założyły własne rodziny. Marianna poślubiła w 1910 r. Władysława Nowowiejskiego. Ich synem był Wiktor Zacheusz Nowowiejski „Jeż” (1915-1946), żołnierz podziemia niepodległościowego. 
Faustyn Zembrzuski zmarł 17 maja 1909 r. w Zembrzusie. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Janowie. 
BIBLIOGRAFIA
1. Ryszard Juszkiewicz, Powstanie styczniowe na północnym Mazowszu, Warszawa 1992, s. 143. 
2. Akta stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej w Janowie 1836: akt urodzenia nr 90. 
3. Akta stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej w Janowie 1890: akt małżeństwa nr 20. 
4. Akta stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej w Janowie 1909: akt zgonu nr 30.