Mikołaj Fulgenty POSZEPCZYŃSKI (1896-1943) - oficer WP, nauczyciel

Urodził się 6 grudnia 1896 r. w Lutomiersku (woj. łódzkie), jako syn kupca Stanisława Poszepczyńskiego i Konstancji ze Smulskich.

Był oficerem 13 pułku piechoty, stacjonującego w okresie międzywojennym w Pułtusku. W wojnie polsko-sowieckiej 1920 r. był dowódcą plutonu w stopniu podporucznika. Od 1928 do 1939 r. pracował jako nauczyciel przysposobienia wojskowego w Miejskim Gimnazjum Koedukacyjnym w Przasnyszu. W marcu 1939 r. był powiatowym komendantem PW w Szczuczynie. Miał wówczas stopień kapitana. Walczył w kampanii wrześniowej 1939 r. Więziony w niemieckim obozie koncentracyjnym w Lublinie (Majdanek), zmarł 29 marca 1943 r.

W 1923 r. zawarł w Warszawie związek małżeński z Eugenią Teodozją Górską. Miał z nią syna Remigiusza Olgierda (zm. 1944).

Odznaczony został Medalem Niepodległości (1938).

BIBLIOGRAFIA

1. 13 Pułk Piechoty (II RP): https://pl.wikipedia.org/wiki/13_Pułk_Piechoty_(II_RP).

2. Obwodowe i powiatowe komendy Przysposobienia Wojskowego:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Obwodowe_i_powiatowe_komendy_Przysposobienia_Wojskowego.

3. Geneteka. Genealogiczna kartoteka – baza urodzeń, małżeństw i zgonów: https://geneteka.genealodzy.pl/.

4. Kwiecińscy + Poszepczyńscy Web Site: https://www.myheritage.pl/person-1503711_231971191_231971191/mikołaj-fulgenty-poszepczyński.

5. Baza więźniów obozu w Majdanku: https://www.majdanek.eu/pl/prisoners.

6. „Monitor Polski”, nr 177 z 5.08.1938, s. 15.

Julian Abramski

Julian Abramski (ur. 13 lutego 1897 r. w Łasi w parafii Szelków, zm. 23 października 1971 r.) - ochotnik na wojnę polsko-sowiecką 1920 r., pracownik Urzędu Pocztowego w Przasnyszu. Był synem Leopolda i Julianny z domu Zduniak, rolników z Łasi. Ochotniczo walczył w wojnie polsko-sowieckiej 1920 r. W latach 20.  pracował w Makowie jako szewc. 29 stycznia 1927 r. poślubił w Makowie Eufemię Rzepińską, pannę mieszkającą w tym mieście, córkę Sylwestra i Wiktorii z Sobocińskich. W 1944 r. został przesiedlony wraz z rodziną ze strefy przyfrontowej do Przasnysza i tu zamieszkał przy ul. Ostrołęckiej 7, w domu p. Skubiszewskiego. Pracował w Urzędzie Pocztowym w Przasnyszu. Ostatnio mieszkał w budynku spółdzielczym przy ul. Kaczej 4. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Przasnyszu.


BIBLIOGRAFIA
1. Akta stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej w Szelkowie, 1897, akt urodzenia nr 30.
2. Akta stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej w Makowie Mazowieckim, 1927, akt ślubu nr 4.
3. Aleksander Drwęcki, Cmentarz parafialny w Przasnyszu, Przasnysz 2003, s. 50.

Bronisław Bartosiewicz

Bronisław Bartosiewicz

Franciszek Berk 

Franciszek Berk (ur. 20 października 1892 r. w Jednorożcu, zm. 19 listopada 1958 r. tamże) -  żołnierz Armii Polskiej we Francji i Wojska Polskiego II RP, ochotnik w wojnie polsko sowieckiej 1920 r., rolnik.
 
Był synem Franciszka i Wiktorii ze Świdrów, rolników z Jednorożca. Jego dziadek, Paweł Berk, walczył po stronie Rosji carskiej w wojnie z Turcją, za co otrzymał krzyż i dwa medale. Do śmierci pobierał pensję. Od piątego roku życia Franciszek marzył o tym, by pójść w ślady dziadka i zostać żołnierzem. Nie pozwoliły na to warunki materialne w domu rodziców. W sierpniu 1912 r. udał się więc  na emigrację zarobkową do USA. Tam uczył się stolarstwa i ślusarstwa. Należał do Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" w mieście Bristol. Uczestniczył w ćwiczeniach bojowych związku i przybrał pseudonim "Berkowski".
 
22 października 1917 r. wstąpił do formowanej w Kanadzie Armii Polskiej. W styczniu 1918 r. dotarł transportem do Francji, gdzie został przydzielony do 1. Pułku (1. Dywizja 2. Baon 2. Kompania Karabinów Maszynowych). Walczył w Szampanii i Alzacji między 1 czerwca a 30 października 1918 r. W Polsce przebywał od 22 kwietnia 1919 r. Jego pułk został przemianowany na 43. Pułk Strzelców Legionu Bajończyków. Franciszek walczył m.in. pod Łuckiem i Równem. Został zdemobilizowany 28 kwietnia 1920 r. Następnie jako ochotnik wstąpił do polskiego wojska 4 sierpnia 1920 r. Przydzielono go do 1. Baonu Saperów w Marymoncie. Walczył w Bitwie Warszawskiej. Ze służby został zwolniony 20 października 1920 r.
 
Miesiąc później, 21 listopada 1920 r. poślubił w Jednorożcu Mariannę Opalach z Jednorożca, córkę Stefana i Marianny z Bergów. Franciszek pracował wówczas jako robotnik w Pogorzeli. Po ślubie osiadł na kilku morgach w Jednorożcu, które żona otrzymała w spadku po ojcu. Mieszkał na Żydowie. W 1937 r. uhonorowany został przez prezydenta RP Ignacego Mościckiego Medalem Niepodległości. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Jednorożcu.
 
BIBLIOGRAFIA
1. Akta stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej w Jednorożcu, 1892, akt chrztu nr 62; tamże, 1920, akt małżeństwa nr 27.
2. Centralne Archiwum Wojskowe, sygn. 08.11.1937, MN.
3. Maria Weronika Kmoch, Blog "Kurpianka w wielkim świecie": https://www.facebook.com/Kurpiankawwielkimswiecie/posts/2266344296845288.

Władysław Bębenek

Władysław Józef Bębenek (ur. 6 czerwca 1899 r. w Zagórzu w Galicji, zm. 22 lutego 1974 r. w Rudzie k. Przasnysza) - uczestnik wojny polsko-sowieckiej 1920 r. i kampanii wrześniowej 1939 r., nauczyciel muzyki.
Był synem Franciszka i Marii z domu Chytil. Walczył w obronie Ojczyzny w wojnie polsko-sowieckiej 1920 r. Pracował jak nauczyciel w Czernicach Borowych (1922-1926), a potem przez wiele lat w Przasnyszu. W latach 1926-1939 nauczał śpiewu w Szkole Powszechnej nr 1. Walczył w kampanii wrześniowej w stopniu porucznika rezerwy, całą okupację był jeńcem wojennym w oflagu. Po wojnie pracował jako nauczyciel śpiewu w Szkole nr 1 (prowadził tam ceniony chór) i od 1952 r. w Szkole Podstawowej nr 2 w Przasnyszu. W latach 1949-1965 był dodatkowo zatrudniony w Powiatowym Domu Kultury, gdzie prowadził zespół wokalno-muzyczny. Na emeryturę przeszedł w 1968 r. Władysław Bębenek 15 sierpnia 1922 r. poślubił w Przasnyszu Mariannę Zacharską, urzędniczkę urzędu skarbowego, córkę Ignacego i Franciszki z domu Marcinkowskiej. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Przasnyszu.


BIBLIOGRAFIA
1. Akta stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej w Przasnyszu, 1922, akt ślubu nr 71.
2. Aleksander Drwęcki, Cmentarz parafialny w Przasnyszu, Przasnysz 2003, s. 56.
3. Aleksander Drwęcki, Monografia Publicznej Szkoły Powszechnej nr 1 w Przasnyszu (1918-1998), Przasnysz 1998, s. 32, 45, 53, 55, 62, 84.
4. Szkoła Podstawowa nr 2 im. Henryka Sienkiewicza w Przasnyszu. 50 lecie istnienia szkoły, Przasnysz 1997, s. 20.