Henryk Kakowski (ur. 20 stycznia 1926 r. w Dzielinie, zm. 14 października 1951 r. w Kadzielni) - żołnierz Narodowego Zjednoczenia Wojskowego.
Przyszedł na świat w rodzinie rolników Stanisława Kakowskiego i Zofii z Zembrzuskich. Miał troje rodzeństwa: braci Kazimierza i Huberta oraz siostrę Krystynę. Odbył służbę wojskową. Zapewne od 1949 r. walczył w szeregach Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, w strukturach podległych Mieczysławowi Dziemieszkiewiczowi "Rojowi". Należał do patrolu, dowodzonego przez jego ojca, Stanisława "Kaźmierczuka". 15 grudnia 1950 r. wraz z ojcem uniknął aresztowania. W 1951 r. patrol w składzie trzyosobowym ukrywał się na terenie wsi Kadzielnia, w gospodarstwach należących do Zenobiusza Chmielewskiego i Anastazego Pszczółkowskiego.
14 października 1951 r. bezpieka zlokalizowała patrol „Kaźmierczuka” w zabudowaniach Pszczółkowskiego dzięki donosowi zdrajcy – agenta UB. Około szóstej rano partyzanci zostali okrążeni w Kadzielni przez kilkusetosobową grupę operacyjną KBW i UBP. Początkowo do zabudowań Pszczółkowskiego podszedł patrol trzech żołnierzy KBW i zaczął przeszukiwać stodołę. Wówczas partyzanci otworzyli ogień. Zginął jeden kagebowiec. Wojsko zaczęło strzelać pociskami zapalającymi, od których zajął się dach obory. Ogień przeniósł się na stodołę. W czasie gwałtownej wymiany ognia Henryk Kakowski oraz Jerzy Miączyński "Bohun" "Szary" padli podczas próby przebicia, zaś „Kaźmierczuk” pozostał w płonącej stodole.
Ciała zabitych nie zostały wydane rodzinie. Miejsce pochówku Henryka Kakowskiego nie jest znane. Upamiętniono go na pomniku w Zielonej, obok starego kościoła.
BIBLIOGRAFIA
1. Jacek Karczewski, Śladami Niezłomnych, Warszawa 2018, s. 279-282, 285.
2. Piotr Kaszubowski, Ostatni bój "Kaźmierczuka", „Wyklęci” nr 2, kwiecień - czerwiec 2016, s. 174-178.
3. Robert Radzik, Z otchłani niepamięci, Kraków 2017, s. 267, 273-274.