Konstanty Pukianiec ps. "Strumyk" (ur. 17 kwietnia 1914 r. w Jutańcach (Jutonys) w okręgu uciańskim na Litwie, zm. 31 stycznia 1995 r. w Przasnyszu) - lekarz, żołnierz 5 Wileńskiej Brygady AK.
Był synem Antoniego i Emilii z domu Masalite, jego rodzice prowadzili gospodarstwo rolne. Konstanty miał czworo rodzeństwa, braci Bronisława, Jana i Leonarda (który został księdzem) oraz siostrę Wandę. W 1941 r. ukończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Witolda Wielkiego w Kownie i podjął pracę w szpitalu Czerwonego Krzyża w Wilnie. Od września 1943 do lipca 1944 r. był lekarzem 5 Wileńskiej Brygady AK, bezpośrednio pod komendą majora Zygmunta Szendzielarza "Łupaszki". Po akcji "Burza" w lecie 1944 r. nie przedostał się z częścią 5 Brygady na teren tzw. Polski Lubelskiej. Został w Wilnie. Tam wkrótce został aresztowany i osadzony w więzieniu NKWD. Szybko jednak odzyskał wolność, gdy okazało się, że jest potrzebny jako lekarz również sowietom. Zatrudnili go w Komisji Poborowej, później w Przychodni Obwodowej Związku Patriotów Polskich oraz w szpitalu w Wilnie.
W 1945 r. repatriował się do Polski. Początkowo pracował w Toruniu, jako asystent w szpitalu PCK. W tym czasie odnowił kontakty z podziemiem. Po amnestii z 1947 r. ujawnił się i wrócił do pracy w toruńskim Szpitalu Miejskim.
W 1952 r. przeniósł się do Przasnysza, gdzie został ordynatorem oddziału chirurgicznego Szpitala Powiatowego. Przez kilka pierwszych lat pracy roztaczano nad nim dozór milicyjny. W 1953 r. uzyskał specjalizację II st. w zakresie chirurgii.
Należał do najwybitniejszych lekarzy Przasnysza. W skromnych przasnyskich warunkach przeprowadził wiele trudnych i skomplikowanych operacji, zyskując sławę, wykraczającą daleko poza powiat przasnyski. O jego pracy, ale i o wybuchowym temperamencie krąży do dziś wiele anegdot. Konstanty Pukianiec był też przez pewien czas kierownikiem Poradni Chirurgicznej i kierował Powiatową Stacją Pogotowia Ratunkowego. W życiu prywatnym odznaczał się religijnością. Zawsze modlił się przed operacjami, a od pacjentów przyjmował jedynie kwiaty, które zanosił przez obraz Matki Boskiej Przasnyskiej. Władał biegle językami litewskim, rosyjskim, niemieckim i francuskim. Na stanowisku ordynatora pozostał do 1977 r., kiedy to, korzystając z uprawnień kombatanckich, przeszedł na wcześniejszą emeryturę. Zamieszkał w Warszawie, przy ul. Tamka.
Jego żona, Aleksandra z Kropińskich, którą poznał w Toruniu, w czasie Powstania Warszawskiego była sanitariuszką. Dzieci nie mieli. Pani Pukiańcowa zmarła w 1991 r. Trzy lata później sędziwy "Strumyk" wystąpił w radiowym reportażu „Epitafium dla Łupaszki” autorstwa Alicji Maciejowskiej i Aliny Głowackiej. Archiwalne nagranie jest dziś do odtworzenia na stronach internetowych Polskiego Radia.
Konstanty Pukianiec był członkiem PCK, Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia i ZBoWiD. Za pracę zawodową odznaczony został w 1959 r. Złotym Krzyżem Zasługi, za udział w konspiracji akowskiej uhonorowano go w 1968 r. Krzyżem Partyzanckim.
W wieku 80 lat Konstanty Pukianiec wrócił do Przasnysza. Ostatnie dni życia spędził w rodzinie swego syna chrzestnego, Jerzego Olszaka. Pochowany został w Warszawie, obok żony. Imię Konstantego Pukiańca nosi jedna z ulic na Osiedlu Orlika. Jest on jedynym przasnyskim lekarzem medycyny upamiętnionym w ten sposób.

BIBLIOGRAFIA
1. Mariusz Bondarczuk, "Strumyk" od "Łupaszki": https://www.facebook.com/mariusz.bondarczuk.9/posts/10208363123948229?pnref=stor.
2. Alfred Borkowski, Medycyna i medycy przasnyscy, Ciechanów-Przasnysz 2001, s. 100-102.
3. Alfred Borkowski, Piotr Kaszubowski, Przasnyskie portrety. Część druga, Przasnysz - Ciechanów 2008, s. 78-79.
4. Aleksander Drwęcki, Wspomnienie o dr. Pukiańcu, "Ziemia Przasnyska" 1995, nr 2, s. 1, 4.
5. Piotr Kaszubowski, Historia "Strumyka", "Tygodnik Przasnyski", nr 18 z 3.05.2016 r., s. 23.
6. Wojciech Ostrowski, Dr Konstanty Pukianiec "Strumyk", [w:] Rocznik Przasnyski t. IV, Przasnysz 2017, s. 317-322.
7. Wikipedia: https://pl.wikipedia.org/wiki/Konstanty_Pukianiec.