Włodzimierz Rykowski (ur. 15 stycznia 1915 r. w Szymakach k. Płońska, zm. 14 grudnia 1988 r. w Ciechanowie) – działacz społeczny, regionalista, wieloletni prezes Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Przasnyskiej.
Urodził się w rodzinie prawnika, Heliodora Rykowskiego i Marianny z Zadrożnych. Dzieciństwo spędził w Chorzelach. Ukończył szkołę powszechną w Chorzelach, gimnazjum w Przasnyszu oraz liczne kursy specjalistyczne. Służbę wojskową odbywał w 6 p. p. Legionów im. Józefa Piłsudskiego w Wilnie. Brał udział w wojnie obronnej 1939 r., 14. września dostał się pod Siedlcami do niewoli niemieckiej. W oflagach na terenie Niemiec przebywał przez cały okres wojny. Do Polski wrócił w 1946 r. Pracował kolejno w Sądzie Grodzkim w Przasnyszu, Zjednoczeniu Budownictwa Wiejskiego w Ciechanowie oraz w Przasnyskim Przedsiębiorstwie Budowlanym. Na emeryturę przeszedł 1 marca 1978 r.
Obok pracy zawodowej intensywnie zajmował się gromadzeniem materiałów dotyczących dziejów Przasnysza i okolic. Był współorganizatorem Powiatowej Komisji Historii, Kultury i Sztuki przy prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Przasnyszu (1957), Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Przasnyskiej (1965) i Muzeum Ziemi Przasnyskiej (dziś Muzeum Historyczne w Przasnyszu – 1980, W. Rykowski pracował w nim jako przewodnik). Był prezesem TPZP do 1986 r. Prowadził ożywioną działalność odczytową na tematy regionalne, publikował wiele artykułów dotyczących Przasnysza (m. in. w czasopiśmie "Pięć Rzek", którego był członkiem redakcji). Działał w Mazowieckim Towarzystwie Kultury, którego był współzałożycielem. Uczestniczył w pracach Narodowej Rady Kultury do spraw Regionalnych Towarzystw Kultury oraz w ogólnopolskich kongresach towarzystw regionalnych. Pomagał w tworzeniu Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego. Z jego inicjatywy w powiecie przasnyskim prowadzono badania archeologiczne. Był autorem kilku opracowań dotyczących historii Przasnysza, które pozostały w maszynopisie.
Włodzimierz Rykowski uhonorowany został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi, złotą odznaką "Za Opiekę nad Zabytkami", odznakami "Zasłużony Działacz Kultury", "Za zasługi dla województwa warszawskiego", "Za zasługi dla województwa ostrołęckiego" oraz medalem "Za Udział w Wojnie Obronnej 1939".
Włodzimierz Rykowski ożenił się z Elżbietą Ławrowską. Wychował córkę Magdalenę i syna Bronisława, miał czworo wnuków. Zmarł po krótkiej chorobie w ciechanowskim szpitalu. Pochowany został w grobie rodzinnym na przasnyskim cmentarzu parafialnym.
29 października 2019 r., podczas sesji Rady Miejskiej, w sali konferencyjnej Urzędu Miasta w Przasnyszu odsłonięta została tablica poświęcona pamięci Włodzimierza Rykowskiego.
BIBLIOGRAFIA
1. Alfred Borkowski, Piotr Kaszubowski, Przasnyskie portrety. Część druga, Przasnysz - Ciechanów 2008, s. 84-85.
2. Stanisław Pajka, Słownik biograficzny Kurpiowszczyzny XX wieku, Kadzidło 2008, s. 894.
3. Stanisław Pajka, Włodzimierz Rykowski - piewca Przasnysza, "Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego", R. 2, 1988, s. 136-137.
4. Elżbieta Zielińska, Wpisani w historię. Słownik biograficzny województwa ostrołęckiego, Ostrołęka 1990, s. 149-150.