Jan Adam Bieżuński "Orzyc" "Minus" 

Jan Adam Bieżuński vel Julian Brzeziński, ps. "Orzyc", "Minus" (ur. 17 czerwca 1905 r. w Ulatowie-Pogorzeli, zm. 18 marca 1968 r. w Kiertynach Wielkich w powiecie bartoszyckim) - lotnik "cichociemny", radiotelegrafista, nauczyciel.
Był synem Antoniego, robotnika najemnego z Ulatowa-Pogorzeli i Franciszki z domu Mordwa. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Pułtusku w 1917 r., pracował jako pomocnik sekretarza gminy w Jednorożcu. W 1925 r. wstąpił do 4. kompanii poborowej przy 1. Pułku Lotniczym. W 1938 r. ukończył 6. klasę gimnazjum starego typu w Pruszkowie.
W 1939 r. służył w 1. Pułku Lotniczym i jako szef plutonu radionawigacyjnego nr 21 10 dywizjonu bombowego, brał udział w wojnie obronnej. Internowany w Rumunii, przedostał się następnie do Francji, gdzie służył w Polskich Siłach Powietrznych. Od stycznia 1940 r. przebywał w Wielkiej Brytanii. Służył tam jako radiotelegrafista w 300 Dywizjonie Bombowym Ziemi Mazowieckiej. Uczestniczył w pierwszej, historycznej wyprawie polskiego lotnictwa bombowego z Wielkiej Brytanii na Niemcy w nocy z 14 na 15 września 1940 r. Do 15 września 1942 r. łącznie wykonał 40 nocnych lotów bojowych. Był uczestnikiem kursu maturalnego dla lotników w Hemswell.
Po przeszkoleniu do zadań lotnictwa w konspiracji oraz w radiotelegrafii i dywersji, został zaprzysiężony 4 marca 1943 r. i przyjął pseudonim "Orzyc". Przeniesiony został następnie do Głównej Bazy Przerzutowej we Włoszech. Zrzucony w Polsce, w okolicach Mińska Mazowieckiego, w nocy z 3 na 4 czerwca 1944 r. w ramach operacji "Weller 5". Krótko po skoku przypadkowo aresztowany przez Niemców i osadzony na Pawiaku. Po wydostaniu się z więzienia skierowany został na Lubelszczyznę, potem w lipcu 1944 r. do obszaru AK Lwów. 18 lipca 1944 r. pobrał z oddziału partyzanckiego "Pająk" radiostację, wraz z 5-osobową ochroną udał się na wschód. Działał w oddziałach partyzanckich AK jako radiotelegrafista.
Po II wojnie światowej był prześladowany, nękany częstymi przesłuchaniami. Od września 1945 do czerwca 1946 r. pracował jako nauczyciel w szkole w Przystani w powiecie ostrołęckim. Od sierpnia 1945 r. do 31 sierpnia 1947 r. był nauczycielem, następnie kierownikiem w szkole w Nowej Wsi w gminie Sypniewo. Od marca 1947 r. uczył w Popowej Woli w powiecie szczycieńskim (od września 1949 r. na stanowisku kierownika Szkoły Podstawowej). 1 września 1950 r. został kierownikiem Szkoły Podstawowej w Mącicach. Krótko był inspektorem w Wydziale Oświaty w Lublinie. Potem pracował jako kierownik szkół na Warmii: w Stanclewie (2 lata), Unikowie (6 lat) i Kiertynach Wielkich (9 lat). Pochowany został na cmentarzu komunalnym w Bartoszycach, przy ul. Kętrzyńskiej.
Jan Adam Bieżuński w 1939 r. ożenił się z Jadwigą Siwek. Miał troje dzieci: Mirosławę (ur. 1940), nauczycielkę, z męża Juszczuk, Lesława (ur. 1946), prawnika oraz Zbigniewa (ur. 1948), wykładowcę AON, generała brygady. 
Odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (1941), Krzyżem Walecznych (czterokrotnie), Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Brązowym Medalem z Długoletnią Służbę, Air Crew Europe Star.
BIBLIOGRAFIA
1. Biogram na stronie Elity Dywersji: https://elitadywersji.org/jan-biezunski-cichociemny/.
2. Jędrzej Topolski, Cichociemni, Warszawa 1988, s. 296.
3. Elżbieta Zielińska, Wpisani w historię. Słownik biograficzny województwa ostrołęckiego, Ostrołęka 1990, s. 26.
4. Wikipedia: https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Bieżuński.