Wiktor Dobrosielski (ur. w 1827 r. – zm. 6 maja 1898 r. w Warszawie) – ziemianin, naczelnik wojenny powiatu przasnyskiego w powstaniu styczniowym. 

Był synem Jana Dobrosielskiego z Dobrosielic h. Cholewa oraz Tekli z Chmielewskich. Kształcił się w Płocku. Na wieść o wybuchu powstania na Węgrzech 1848/49 pospieszył na pomoc. Został jednak schwytany i uwięziony na cztery lata w Zamościu. 
Po odbyciu kary udał się do Niemiec. Potem przebywał we Francji, Grecji i Włoszech. Nawiązał kontakt ze środowiskami patriotycznymi polskimi i innych narodów. Na wieść o wybuchu powstania powrócił w lipcu 1863 r. do kraju. Jako porucznik został w sierpniu 1863 r. naczelnikiem wojennym powiatu przasnyskiego. Zorganizował w Łazie pod Chorzelami oddział powstańczy, składający się ze 163 strzelców, 150 kosynierów i 40 konnych. 14 sierpnia na wieść o zbliżających się Rosjanach partia Dobrosielskiego wycofała się do wsi Dynak. W Brodowych Łąkach Moskale połączyli się z kolumną idącą z Ostrołęki. 17 sierpnia Dobrosielski zaplanował zasadzkę pod wsią Cierpięta. Rosjanie rozdzielili swe siły, przy czym jedna z kolumn ulokowała się za stanowiskiem powstańców w Budach Przysiekach. Dobrosielski wycofał się pod Dynak, bojąc się zasadzki. Po południu jedna z kolumn rosyjskich zaatakowała powstańców. Opór stawił 1. pluton strzelców kpt. Lenartowicza, reszta, zdezorientowana, wycofała się do Cierpiąt. Kilometr za Cierpiętami udało się Dobrosielskiemu połączyć oddział. Rosjanie zajęli wieś i wysłali jazdę na powstańców, Dobrosielski jednak odparł ich atak. Kosynierów nie udało się zaangażować do walki, więc dowódca wycofał się pod osłoną żołnierzy Różyckiego. Poległo 5 powstańców, kilku było rannych, wielu się rozpierzchło. Polacy stanęli w Ziomku o godzinie 19.00, a następnie pomaszerowali na Brodowe Łąki, gdzie 18 sierpnia zniszczyli most na rzece i stanęli w Oborczyskach. Rosjanie po naprawie mostu zaczęli pościg za powstańcami, którzy uciekli w Łomżyńskie. Dobrosielski rozwiązał swój oddział po zasięgnięciu opinii dowództwa, sam zaś przekroczył granicę pruską. 
W 1866 r. powrócił do Królestwa i oddał się w ręce władz carskich. Skazany został na kilku miesięczne więzienie. Po odbyciu kary pracował w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim. W 1888 r. poślubił w warszawskiej parafii Wszystkich Świętych Kazimierę Antonowicz.  Pochowany został na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie. 
BIBLIOGRAFIA
Alfred Borkowski, Piotr Kaszubowski, Przasnyskie portrety. Część druga, Przasnysz –  Ciechanów 2008, s. 26. 
Jan Giergielewicz, Dobrosielski Wiktor (1827-1898), w: Polski Słownik Biograficzny t. 5 (1939-1946), s. 248-249.
Maria Weronika Kmoch, Insurekcja styczniowa w Przasnyskiem (1863–1864): http://www.kurpiankawwielkimswiecie.pl/2021/01/insurekcja-styczniowa-w-przasnyskiem.html. 
Wielka Genealogia Minakowskiego: https://wielcy.pl/wgm/?m=NG&t=PN&n=psb.4393.1