Edward, właśc. Edmund Dobrzyński (ur. 18 maja 1917 r. w Annopolu – zm. 2 marca 1949 r. w Gostkowie) – żołnierz AK i NZW.
Pochodził z wielodzietnej rodziny o tradycjach drobnoszlacheckich. Był synem Franciszka i Feliksy z Chaborskich. Podczas okupacji niemieckiej należał do Armii Krajowej w Obwodzie Przasnysz, gdzie pełnił funkcję dowódcy drużyny. Po wojnie wstąpił w szeregi Samoobrony Społecznej, zwanej później Ruchem Oporu Armii Krajowej. Organizacja ta miała za zadanie obronę byłych członków AK przed wywózkami do ZSRR i represjami ze strony Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego. Podczas amnestii Dobrzyński nie ujawnił się, nawiązując kontakt z Narodowym Zjednoczeniem Wojskowym.
Komendant XVI Okręgu NZW chor. Józef Kozłowski ps. „Las” powierzył  Edwardowi Dobrzyńskiemu funkcję komendanta jednej z Komendy Powiatowej krypt. „Płomień II”, która obejmowała swym zasięgiem północną część powiatu ciechanowskiego, środkową część powiatu przasnyskiego (gminy: Krzynowłoga Mała, Krzynowłoga Wielka, Karwacz, Chojnowo, Dzierzgowo, Janowo) oraz część powiatu mławskiego. Patrol "Orzyca" wykonał wiele akcji na terenie Północnego Mazowsza. Jego dziełem było m.in. rozbicie posterunku MO w Czerwinie w pow. Ostrołęckim 26 czerwca 1947 r. oraz wykonanie wyroku śmierci na komendancie tamtejszego posterunku i jednym funkcjonariuszu. Wiosną 1948 r. komendant „Las” awansował go na stopień starszego sierżanta.
Grupa „Orzyca” była intensywnie rozpracowywana przez funkcjonariuszy PUBP i Milicji Obywatelskiej w Przasnyszu. 2 marca 1949 r. ośmioosobowy patrol „Orzyca” przybył na koncentrację do miejscowości Gostkowo w powiecie przasnyskim. Czekały tam już na nich wielokrotnie liczniejsze jednostki KBW, powiadomione przez agenta o kryptonimie „Janek”. Partyzanci podjęli beznadziejną próbę przebicia się z okrążenia nie myśląc o żadnych pertraktacjach z komunistami. Być może dzięki ich poświęceniu kolejne oddziały zmierzających na miejsce zbiórki uniknęły rozbicia. Po ponad czterogodzinnej wymianie ognia wokół płonących zabudowań poległ dowódca Edward Dobrzyński „Orzyc”, jego zastępca Władysław Berg „Wolf” oraz partyzanci: Feliks Tadżak „Wilk”, Stanisław Wnuk „Szczupak”, Stanisław Kozłowski „Liść”, N.N. „Skiba” i N.N. „Mazur”. Schwytany został ciężko ranny Czesław Berg „Słowik”. Miejsce pochówku ciała „Orzyca” nie jest znane.
6 października 2019 r. w Gostkowie odsłonięto pomnik poświęcony pamięci zamordowanych żołnierzy z oddziału Edwarda Dobrzyńskiego „Orzyca”. 29 lutego 2020 r. poświęcono krzyż pamiątkowy, wzniesiony obok pomnika.

BIBLIOGRAFIA
1. Jacek Karczewski, Śladami Niezłomnych, Warszawa 2018, s. 156-162.
2. Wojciech Łukaszewski, Ostatni bój „Orzyca”: https://to.com.pl/ostatni-boj-orzyca/ar/6289836.
3.  Wojciech Ostrowski, Gdzie „Orzyc” zakończył swój bieg. 70. rocznica zagłady patrolu Edwarda Dobrzyńskiego, „Rocznik Przasnyski”, t. VI, Przasnysz 2019, s. 187-191.
4. Robert Radzik, Z otchłani niepamięci, Kraków 2017, s. 251-258.